کتاب از ماشين دودى ناصر الدين شاه تابنز الكانس

از ورود اتومبیل به ایران، حدود صد سال می‌گذرد. در زمانی نه‌چندان دور خودرو در شهرها کمیاب و دیدنش مایه‌ی شگفتی بود و سوار شدنش این احساس را به آدمی می‌داد که از رنج و مرارت در نوردیدن مسافت‌های دور آسوده می‌شود. بنابراین اتوبییل به عصر طولانی چارپایان خاتمه داد، سفر را لذت‌بخش کرد و به صورت شیئی قیمتی درآمد. سپس حرفه‌های بسیار و متنوع از جمله تعمیرکار، باتری‌ساز، پنچرگیر و امثال آن ایجاد کرد، هم‌چنین در تجارت، مقام مهمی به دست آورد و در نهایت در کشور امنیت به وجود آورد، راهزنان را سرجای خود نشاند و به عصر کاروان‌سراها و کجاوه و پالکی خاتمه داد. در کتاب حاضر تاریخچه‌ی اختراع اتومبیل و سیر پیشرفت آن و نیز تاریخچه‌ی خودرو در ایران از زمان ناصرالدین شاه تاکنون بررسی شده است. در عصر ناصرالدین شاه، ماشین‌دودی وجود داشت که مسافران را از تهران به حرم حضرت عبدالعظیم در ری می‌برد. کتاب از دو بخش اصلی تشکیل شده است: مخترعان و سازندگان اتومبیل؛ و سیر وسایل نقلیه‌ در ایران