کتاب سرگشته

دختر جوانی پس از ازدواج، در خانواده‌ی همسر، خویش را غریب می‌یابد و برای فرار از ازدواجی محکوم به شکست، تظاهر به دیوانگی می‌کند. نویسنده در این رمان از شگردهایی چون بینامتنیت، سیلان ذهن و گفتار آزاد غیرمستقیم بهره می‌گیرد. حال و هوای داستان‌های او اغلب آکنده از اندوه و افسردگی است و شخصیت‌ها، عمدتا زنان، کودکان، افراد کهنسال، طبقه‌ی متوسط، انسان‌های تنها و کسانی هستند که ازدواج شکست‌خورده‌ یا عشق‌های نافرجام را تجربه کرده‌اند. این افراد در حاشیه‌ی جامعه قرار دارند و با آن‌ها نیز چون بیگانه رفتار می‌شود. درون‌مایه‌ی اصلی و مکرر اغلب آثار او واکنش این شخصیت‌ها در مقابل جامعه است